Wizerunki maryjne
Historię ikonografii Matki Bożej możemy śledzić w Jej sanktuariach.
W podobnym typie Madonny z Dzieciątkiem, choć o rozbudowanym wątku wskazującego na Sacra Conversatione został namalowany monumentalny obraz na desce lipowej o wymiarach 240×130 cm, który znajduje się w sanktuarium w Odporyszowie. Trudno jest podać warsztat i autora dzieła, widoczna stylistyka może sugerować na przełom XVI/XVII w.
Obraz przedstawia Matkę Bożą trzymającą Dzieciątko na ręku. Najświętsza Maryja Panna ma na sobie ciemno – czerwoną sukienkę i zarzucony zielony płaszcz za złocistymi gwiazdami. W prawej ręce trzyma berło oparte o ramię, lewą zaś obejmuje Dzieciątko Jezus. Twarz Maryi jest pełna słodyczy, dobroci i łagodności. Wyraziste i piękne oczy zdają się patrzeć z macierzyńską czułością na modlący się przed Jej obrazem lud. Jezus ubrany jest w białą sukienkę, w lewej ręce trzyma kule ziemską zakończoną krzyżem. Postać Matki Bożej i Jej Syna otacza z boku sześć główek aniołów, trzy po prawej i trzy po lewej stronie. U dołu obrazu, po obu stronach widoczne są dwie półpostacie. Po prawej stronie ukazano św. Stanisław, a po lewej św. Wojciecha, biskupi i męczennicy, patronowie naszego narodu.
Jej królewskość i królewskość Jezusa podkreślają srebrne, bogato złocone i ozdobione szlachetnymi kamieniami korony. Malowane szaty wszystkich postaci nakryte są sukienkami ze srebrnej i złoconej blachy, również ze srebrnej blachy jest wykonany księżyc, który umieszczono poniżej płaszcza Madonny. Dodatkowym motywem dekoracyjnym obrazu jest poczwórny sznury grubego korala zawieszone na szyi Maryi. Warto wspomnieć, iż koral to symbol cierpienia ofiary ale i zwycięstwa, nowego stworzenia[15]. Otoczony kultem obraz został 15 sierpnia 1937 koronowany przez biskupa tarnowskiego Franciszka Lisowskiego.
