Modlitwa w życiu kapłana na przykładzie bł. Romana Sitki

Szczególną rolę w życiu kapłana spełnia Liturgia Godzin - brewiarz, będący syntezą Pisma Świętego. Jako liturgiczna modlitwa dnia jest integralną częścią życia kapłańskiego, przenikającą wszystkie codzienne czynności. Kapłan gdy odmawia brewiarz, jest reprezentantem całego Kościoła. Szczególność jej polega na tym, że jest ona wyrazem modlitwy publicznej - obejmującej cały Kościół, wszystkich ludzi. Dzięki temu jest ona z istoty swej apostolska[22]. Bogactwo tematyczne psalmów sprawia, że stają się one źródłem natchnienia na każdą chwilę życia kapłańskiego. Ks. Sitko był kapłanem, który „kochał modlitwę i bardzo dużo się modlił. Nie tylko w czasie Mszy św., ale i poza nią. Często widziało się go w kaplicy zatopionego na modlitwie”[23].

To kolejna praktyka modlitewna, którą cenił bł. Roman - nawiedzenie i adoracja Najświętszego Sakramentu. „Masz być monstrancją, w której wciąż ukazuje się Jezus, w słowach i twoim postępowaniu”[24] – powtarzał swoim wychowankom. Widzieli go często zatopionego w modlitwie przed tabernakulum, trwał w jedności z Bogiem. Uczył życiem, że świętość wyrasta z obcowania z Bogiem, ze zjednoczenia z Nim. „Był dla nas wzorem zdrowej pobożności dla Chrystusa eucharystycznego. Nas do adoracji zachęcał”[25] – wyznał później jego uczeń. „Wiara i pobożność objawiała się w częstym nawiedzeniu Najświętszego Sakramentu, w prowadzeniu adoracji tego sakramentu w każdy pierwszy czwartek miesiąca dla kleryków i kapłanów miasta Tarnowa. Czynił to ksiądz rektor z taką wiarą i przejęciem że oblicze jego pałało jakby żarem miłości do Chrystusa eucharystycznego”[26]. Inspirowało to wychowanków do pragnienia naśladowania. „Uderzała mnie u niego niezwykle głęboka pobożność, z jaką modlił się w naszej kaplicy, czy gdy odprawiał Mszę św. To było dla nas bardzo pouczające i budziło pragnienie żebym się ja tak modlić potrafił”[27]. Jako czciciel Jezusa Eucharystycznego mocno zaangażował się w przygotowanie dwóch diecezjalnych kongresów eucharystycznych – w Tarnowie w 1934 roku i w Grybowie w 1935 roku[28].