Jeśli słowo Boże zostaje przyjęte, wówczas nauczanie Ojca prowadzi do Syna. Cytat z Iz 54,13, zapowiadający czas, kiedy wszyscy będą uczniami Boga, odnosi się do czasu wypełnienia obietnicy wiecznego przymierza, do czasu, kiedy Prawo zostanie wypisane na sercach (zob. Jr 31,33-34), kiedy Bóg tchnie swego Ducha do serca człowieka, aby żył według prawa Bożego i według niego postępował (Ez 36, 26-27). Nauczanie Ojca bezpośrednio i w pełni realizuje się w posłannictwie Jezusa.

Jezus stwierdza, że tylko On, jako pochodzący od Boga, widział Ojca. Człowiek ma dostęp do Boga tylko za pośrednictwem Jezusa. Jedynie patrzenie na Jezusa z wiarą prowadzi do widzenia Ojca. Kto usłyszy Ojca przychodzi do Syna, a poznanie Ojca dokonuje się przez Syna. Widzenie Ojca przez wierzącego za pośrednictwem Jezusa oznacza uznanie wzajemnej relacji między Synem a Ojcem oraz przyjęcie zbawczego posłannictwa Jezusa: Ojciec może być widziany lub znany w Jezusie jako Słowie wcielonym, ukrzyżowanym i zwycięzcy nad śmiercią.

W uroczystej formie Jezus ogłasza, iż ten kto wierzy w Niego, ma życie wieczne (J 6,47). Ci, którzy ów prawdziwy chleb przyjmują mają udział w życiu wiecznym. Manna na pustyni była pokarmem doczesnym, przemijającym. Tylko przyjmowanie z wiarą Jezusa daje życie wieczne.

Jezus jest prawdziwym i niezbędnym chlebem do życia (J 6,48). Objawiając siebie jako źródło życia, Jezus kieruje apel do słuchaczy, aby korzystali z tego źródła. Odrzucenie Go oznacza narażenie się na utratę życia, na śmierć.