Natchnienie biblijne w myśli Kościoła

Pismo Święte dyktandem Boga

Pismo Święte, według ojców Kościoła, powstało zatem jako wynik współpracy człowieka z Bogiem, poprzez oświecenie autora ludzkiego będącego pod tchnieniem (inspiracją) Ducha Świętego.

Św. Justyn Męczennik (†165 r.) rozumiał natchnienie jako pisanie pod dyktando samego Boga. Uznawał, iż prorocy posiadali dar przepowiadania przyszłych wydarzeń: „Gdy tak słyszycie owe słowa, które prorocy mówią jakby we własnym imieniu, nie myślcie, że one pochodzą od owych natchnionych mężów. Nie, to wyrazy Słowa Bożego, które ich popycha”[32]. Również i inni apologeci chrześcijańscy II wieku (jak np. Atenagoras) uznawali, że to Duch Święty był tym, który poruszał myśli proroków, dzięki czemu wypowiadali oni to, do czego powiedzenia byli przez Niego natchnieni.

Dla św. Hieronima Duch Święty był tym, który „podyktował” Apostołowi Narodów wszystko, co ten napisał: „Wprawdzie cały List do Rzymian wymaga tłumaczenia i jest spowity tak wielkimi niejasnościami, że dla zrozumienia go potrzeba nam pomocy Ducha Świętego, który przez Apostoła te rzeczy podyktował, ale trudne jest zwłaszcza to miejsce o którym mówimy”[33].

W tym samym duchu św. Augustyn stwierdza, iż Pismo Święte zostało napisane przez ludzi, których nazywa „członkami Wcielonego Słowa”. Autor natchniony, stwierdza św. Augustyn, zapisał to, „co poznał za pośrednictwem dyktowania Głowy”: „Psalmy, które śpiewamy zostały wygłoszone i spisane pod dyktando Ducha Świętego, zanim Pan nasz Jezus Chrystus narodził się z Marii Dziewicy”[34].