Tarnowski
Najnowsze Wydania
-
GN 25/2025 Dokument:(9309285,Ślepi przewodnicy)
-
GN 24/2025 Dokument:(9300026,Obraz wyciśnięty)
-
Historia Kościoła (10) 04/2025 Dokument:(9291754,Bóg historii nieoczywistych. Edytorial nowego wydania „Historii Kościoła”)
-
GN 23/2025 Dokument:(9291848,Ogień, który płonie)
-
GN 22/2025 Dokument:(9278877,Dziecko chce do Jezusa!)
Wyszukano wyników: 432
Od ciekawości do mądrości
Uwielbiam spacery i wędrówki po lesie, zwłaszcza w towarzystwie moich czworonożnych przyjaciół. Psy towarzyszą mi od dziecka. Obserwowałam, jak rosną, zmieniają się i nabierają doświadczeń, co pozwoliło mi dostrzec, jak ich życie przypomina ludzką wędrówkę wiary. Na początku są całkowicie zależne od swojej mamy, nieświadome świata i tego, co je czeka. Tak samo dziecko od pierwszych chwil jest prowadzone przez mamę, która uczy je miłości, dobra i wiary. Jeszcze nie wszystko jest dla niego zrozumiałe, ale ufa jej bezgranicznie i czuje się bezpiecznie.
Piękno wędrówki
Wyruszam w poszukiwaniu Jego jedynego i prawdziwego blasku, wędrując w nieznane. Ufam Mu bezgranicznie. Idę drogami, które bywają trudne, lecz to one nadają sens mojemu pielgrzymowaniu. Czasem wydaje mi się, że góra, którą mam pokonać, jest zbyt stroma. Ale nadzieja, płynąca z wiary, nie pozwala mi się poddać.
Ojcowizna
Moja „zajawka” na długie spacery pojawiła się dopiero trzy lata temu. W mroźny, grudniowy wieczór ktoś wyrzucił z samochodu małego pieska. Misiu, bo tak mu dałam na imię, dla kogoś był zwykłym kundlem i przykrym ciężarem. Dla mnie stał się przyczyną i towarzyszem długich, radosnych wędrówek. Z czasem udało mi się zaszczepić potrzebę wspólnych spacerów w moich rodzicach. W ten sposób, w trakcie naszych wędrówek, poznałam opowieści o swoich przodkach.
