Jak zatem wspólnota żyjąca w czasie działalności Jezusa Chrystusa rozumiała wyrażenie „duch Boży”?

Nie ma zgodnej opinii w odniesieniu do tego, jak w pismach qumrańskich jest postrzegany duch Boży, zwłaszcza określany jako „duch świętości”. Wielu uczonych akceptuje pogląd, iż „duch Boży” nie był traktowany przez członków społeczności z Qumran jako osoba odrębna od Boga, ale jako nieosobowa moc, jako manifestacja Bożej obecności i potęgi, która wyraża Jego stwórczą i oczyszczającą siłę objawiającą się w życiu ludzi.

Niektórzy uczeni uważają, że w zwojach qumrańskich pojęcie ducha odnoszone do Boga uległo personifikacji, a co za tym idzie, występujące często wyrażenie „duch świętości” było przez członków wspólnoty traktowane jako określenie istoty osobowej (hipostazy) odrębnej od Boga. Zdaniem tych uczonych, personifikacja ducha świętości w zwojach qumrańskich wyraźnie wskazuje na rozwój koncepcji ducha odnoszonego do Boga w stosunku do tradycji biblijnej obecnej w Starym Testamencie.