Pamiętamy modlitwą

Ks. prof. Jan Łach - emerytowany profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, były rektor tej uczelni. Urodził się 15 czerwca 1927 roku w Gorzkowie. Pochodził z parafii Brzeźnica koło Bochni. Egzamin dojrzałości złożył w 1947 roku w Tarnowie. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno – teologicznych, otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Jana Stepy w dniu 4 maja 1952 roku, w Tarnowie.

Jako wikariusz pracował w parafii Rzezawa. W 1956 roku został skierowany na studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które uwieńczył doktoratem z teologii w 1957 roku. W latach 1959 – 1967 prowadził wykłady z liturgiki, Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, a także lektoraty z języka hebrajskiego i języka greckiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. W roku 1967 wyjechał na dalsze studia do Rzymu, gdzie uzyskał licencjat nauk biblijnych. Od roku 1969 był pracownikiem naukowym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego). Habilitował się w zakresie teologii biblijnej w 1971 roku, a w roku 1980 został profesorem nadzwyczajnym. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk teologicznych. Od 1990 do 1996 roku był rektorem Akademii Teologii Katolickiej. Był wybitnym znawcą teologii biblijnej, autorem bardzo wielu publikacji z zakresu biblistyki, brał też udział w pracach zespołu opracowującego Biblię Tysiąclecia. Po przejściu na emeryturę, od 2001 roku mieszkał w charakterze rezydenta w Gorzkowie. W 1991 roku został obdarzony godnością Kapelana Jego Świątobliwości, a w 1995 roku otrzymał godność Prałata Honorowego Ojca Świętego. W roku 2012 został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ks. prałat Kazimierz Stępień – emerytowany proboszcz  w parafii Krużlowa. Ksiądz Kazimierz Stępień urodził się 2 maja 1935 roku w Łużnej, jako syn Władysława i Marii Więcek. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w roku 1961 podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze tarnowskiej w dniu 26 czerwca 1960 roku, z rąk biskupa Karola Pękali.

Jako wikariusz pracował kolejno w parafiach: Jazowsko – od 20 lipca 1960 roku, Radgoszcz – od 1 sierpnia 1963 roku, Jurków k. Limanowej – od 18 czerwca 1966 roku. W dniu 10 czerwca 1974 roku został mianowany wikariuszem ekonomem, a 31 sierpnia tego samego roku proboszczem parafii Jamy. Jednocześnie w latach 1979-1985 pełnił obowiązki notariusza dekanatu Radomyśl Wielki. Następnie z dniem 10 września 1985 roku objął obowiązki administratora, a 12 października 1985 roku proboszcza parafii Krużlowa, gdzie po przejściu na emeryturę w dniu 27 listopada 2005 roku zamieszkał w charakterze rezydenta.

W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał w dniu 25 listopada 1976 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale, a w dniu 23 grudnia 1983 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantelleto. Ponadto w dniu 9 czerwca 1992 roku. Ojciec Święty Jan Paweł II nadał księdzu Kazimierzowi tytuł kapelana Jego Świątobliwości.

Ks. prof. Jerzy Bajda – emerytowany  profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego  w Warszawie. Urodził się 11 maja 1928 roku w Krakowie jako syn Stefana i Józefy z domu Jędryka. Egzamin dojrzałości złożył w 1949 roku w Bochni, a następnie wstąpił do tarnowskiego Wyższego Seminarium Duchownego. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Karola Pękali, w dniu 9 maja 1954 roku w Tarnowie. Z dniem 31 sierpnia 1954 roku został mianowany wikariuszem parafii pod wezwaniem św. Mateusza w Mielcu. W 1956 roku został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na Katolicki Uniwersytet Lubelski, które ukończył w 1963 roku. W dniu 28 czerwca 1963 roku obronił doktorat z prawa kanonicznego. W latach 1960-1962 był również wikariuszem parafii Gorlice. W 1963 roku przez krótki czas był wikariuszem parafii katedralnej w Tarnowie, a następnie z dniem 5 września 1963 roku objął obowiązki ojca duchownego  w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, które pełnił do września 1966 roku. W 1965 roku podjął wykłady z teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. W dniu 24 lipca 1968 roku otrzymał nominację na diecezjalnego referenta do spraw ekumenizmu, ponadto z dniem 1 września 1969 roku objął urząd rektora kościoła w Koszycach Małych, który sprawował do 1972 roku. Od 13 marca 1972 roku był również członkiem diecezjalnej rady duszpasterstwa rodzin. W sierpniu 1972 roku został zwolniony z obowiązków w diecezji tarnowskiej, aby podjąć pracę dydaktyczną i naukową w Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego)  w Warszawie. W 1980 roku habilitował się na podstawie rozprawy Powołanie chrześcijańskie jako zasada teologii moralnej.W 1981 roku zostałdocentem, a w 1993 roku profesorem nadzwyczajnym w Akademii Teologii Katolickiej. Przez wiele lat był dyrektorem Konwiktu Księży Studentów.  W 1997 roku został kierownikiem Katedry Teologii Moralnej Małżeństwa  i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Należał również do Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz wchodził w skład redakcji kwartalnika „Ethos”. Był bardzo cenionym teologiem moralistą, wiele publikował, również w pismach „Nasz Dziennik” i „Moja Rodzina”, współpracował też z Radiem Maryja i Telewizją Trwam. Po przejściu na emeryturę w 2011 roku zamieszkał, w Domu Księży Emerytów w Tarnowie, przy ul. Pszennej 7. W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał w dniu 18 stycznia 1966 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale, a w dniu 2 grudnia 1978 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantoletto. Został także obdarzony w dniu 9 czerwca 1992 roku godnością kapelana Jego Świątobliwości.

Ks. Szczepan Kasiński – emerytowany proboszcz  parafii Łomnica-Zdrój. Urodził się 1 grudnia 1944 roku w Pasierbcu, jako syn Mikołaja i Zofii z domu Ryś. Egzamin dojrzałości złożył w 1962 roku w Limanowej. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza w dniu 31 maja 1970 roku w Tarnowie. Jako wikariusz pracował najpierw w parafii Padew Narodowa – od 11 sierpnia 1970 roku. Kolejną parafią,  w której pełnił posługę wikariusza, była parafia Żegiestów – od 30 czerwca 1973 roku. Z dniem 7 grudnia 1977 roku został mianowany wikariuszem parafii Jazowsko, a od 18 czerwca 1979 roku był wikariuszem w parafii Zasów, gdzie również została mu zlecona troska o budowę kaplicy w Wiewiórce. 9 lipca 1983 roku został mianowany proboszczem parafii  pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Zasowie, natomiast z dniem  15 kwietnia 1991 roku objął urząd proboszcza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łomnicy-Zdroju. Ponadto w latach 1995-1996 był wicedziekanem dekanatu Piwniczna, a w latach 1996-2000 dziekanem dekanatu Piwniczna. Urząd proboszcza pełnił do 17 lutego 2002 roku, a następnie pozostał w parafii Łomnica-Zdrój jako rezydent. 

W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał w dniu 20 grudnia 1983 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale, a 25 marca 1991 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantoletto. 

Ks. Stanisław Gancarz – proboszcz parafii Korzenna. Urodził się 21 lipca 1950 roku w Mechowcu, jako syn Stanisława i Rozalii z domu Opalińska. Pochodził  z parafii Cmolas (aktualnie w diecezji rzeszowskiej). Egzamin dojrzałości złożył w 1968 roku w Kolbuszowej. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego  w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych, otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza w dniu 2 czerwca 1974 roku w Tarnowie. Jako wikariusz pracował najpierw w parafii Ciężkowice – od 24 czerwca 1974 roku. Kolejną parafią, w której pełnił posługę wikariusza, była parafia Pustynia – od 11 czerwca 1980 roku. Z dniem 8 sierpnia 1981 roku został mianowany wikariuszem parafii pw. św. Mikołaja w Bochni, sprawował też funkcję kapelana szpitala w Bochni. Od 10 czerwca 1983 roku był wikariuszem w parafii Męcina, a od 26 czerwca 1984 roku pracował jako wikariusz w parafii Brzezna, gdzie została mu też zlecona troska o budowę kaplicy na Strzygańcu. W dniu 19 czerwca 1991 roku został mianowany proboszczem parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej w Korzennej. Ponadto w latach 1992-1997 był wicedziekanem dekanatu Bobowa, a w latach 1997-2007 dziekanem dekanatu Bobowa. W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał w dniu 25 marca 1991 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale,  a 22 grudnia 1992 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantoletto. 

Ks. Sylwester Ortyl – emerytowany proboszcz  parafii Wadowice Dolne. Urodził się 7 grudnia 1933 roku w Kliszowie, jako syn Józefa i Anny z domu Wieczerzak. Pochodził z parafii Gawłuszowice (obecnie w diecezji sandomierskiej). Egzamin dojrzałości złożył w 1952 roku w Tarnowie. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Karola Pękali w dniu 23 czerwca 1957 roku w Tarnowie. Jako wikariusz pracował najpierw w parafii Barcice – od 10 lipca 1957 roku. Kolejną parafią,  w której pełnił posługę wikariusza, była parafia pod wezwaniem św. Jakuba  w Tuchowie – od 10 lipca 1961 roku. Z dniem 1 sierpnia 1963 roku został mianowany wikariuszem parafii Zagorzyce. Od 3 sierpnia 1966 roku był wikariuszem w parafii Biecz, a od 24 czerwca 1974 roku pracował jako wikariusz w parafii Okulice. W dniu 13 stycznia 1979 roku został mianowany proboszczem parafii pw. św. Franciszka z Asyżu w Wadowicach Dolnych. Urząd proboszcza pełnił do 2003 roku, a następnie pozostał w parafii Wadowice Dolne,  w charakterze rezydenta. Od 2012 roku mieszkał w Domu Księży Emerytów przy ul. Pszennej w Tarnowie. W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał w dniu 20 grudnia 1983 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale, a w dniu 15 grudnia 1986 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantoletto.