Oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej

Kolejny dziedziniec – Dziedziniec Niewiast był położony 16 łokci wyżej. Wiodło do niego 10 bram, które znajdowały się nieco ponad siedem metrów w głąb od ogrodzenia. Według Miszny (m.Mid 2,5) dziedziniec niewiast miał kształt kwadratu o boku około sześćdziesięciu metrów. Brama środkowa od strony wschodniej nazywała się Bramą Piękną lub Bramą Nikanora (por. Dz 3,10). Tu odbywał się ryt oczyszczania kobiet po porodzie (por. Łk 2,22-38). Na Dziedzińcu Niewiast obok muru znajdował się portyk z siedzeniami dla kobiet oraz z przylegającymi salami. W północno-wschodnim rogu Dziedzińca Niewiast znajdowały się skarbce (por. Mt 27,6; Łk 21,1; J 8,20).

Przez tzw. Bramę Górną wchodziło się po piętnastu schodach na Dziedziniec Izraelitów, który otaczał świątynię od wschodu, północy i południa na szerokości blisko pięciu metrów. Tam składano ofiarę za pierworodnych i ofiarę pierwocin (por. Łk 2,22). Na Dziedzińcu Izraelitów znajdowało się miejsce dla orkiestry, chóru i mężczyzn izraelskich.

Wokół Dziedzińca Izraelitów znajdowały się różne pomieszczenia, których trudno dziś ustalić dokładne przeznaczenie. Były tam: m.in.: sala drzewa, najprawdopodobniej przeznaczona dla arcykapłana, sala wygnania obejmująca studnię na zaopatrzenie dziedzińca w wodę i sala gładzonego kamienia na posiedzenia rady (Sanhedryn) dopuszczającej kapłanów do posług w świątyni.

Bezpośrednio do sanktuarium przylegał Dziedziniec Kapłanów. Dziedziniec Izraelitów oddzielało od Dziedzińca Kapłanów kamienne ogrodzenie (balustrada). Dziedziniec Kapłanów miał dość duże rozmiary: blisko osiemdziesiąt na sześćdziesiąt metrów. Na środku Dziedzińca Kapłanów stał ołtarz ofiar całopalnych, który miał kształt ściętej piramidy o wysokości 15 łokci, stojącej na podstawie kwadratowej o boku 50 łokci, zaś u góry krawędź miała 24 łokcie długości i szerokości. Na szczyt ołtarza prowadziły schody o długości 32 łokci i szerokości 10 łokci, od strony południowej.

W tekstach biblijnych świątynia jerozolimska reprezentuje obecność Boga w narodzie wybranym. Jest miejscem Jego obecności, miejscem zamieszkania. Teksty biblijne nie podają wyraźnie symboliki poszczególnych elementów budowli. Według Józefa Flawiusza każdy element w świątyni jerozolimskiej miał znaczenie symboliczne. Otwarta brama świątyni oznaczała otwartą bramę nieba. Zasłona oddzielająca miejsce święte od miejsca najświętszego symbolizowała żywioły świata. Siedem lamp świecznika (Menora) oznaczało siedem planet, zaś dwanaście chlebów pokładnych – krąg zodiaku i cykl roku[3].