Oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej

Oczyszczenie świątyni, jako jedna z nielicznych perykop ewangelicznych, występuje we wszystkich czterech Ewangeliach. Jednakże w Ewangeliach synoptycznych przekaz ten znajduje się na końcu publicznej działalności Jezusa (Mt 21,12-13; Mk 11,15-17; Łk 19,45-46) zaś w Ewangelii wg św. Jana na początku (J 2,13-16). Która zatem z tych dwóch relacji jest historycznie poprawna?

Jezus wielokrotnie przybywał do świątyni. Nie ulega wątpliwości, iż wydarzenie oczyszczenia świątyni miało miejsce. Jest to zdarzenie historyczne. Niektórzy komentatorzy jednak wątpią, by Chrystus był w stanie oczyścić ogromny obszar Dziedzińca Pogan na którym gromadzili się sprzedawcy, bankierzy. Wskazują oni także na dziwny brak reakcji ze strony władz żydowskich a także ze strony pilnujących porządku na dziedzińcu świątynnym żołnierzy rzymskich, którzy stacjonowali w twierdzy, w Antonii. Warto jednak zwrócić uwagę, iż w przekazie Czwartej Ewangelii oburzeni Izraelici pytają Jezusa „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” (J 2,18-20). A zatem była jakaś reakcja na czyn Jezusa. W pozostałych zaś tekstach nowotestamentalnych oburzenie Żydów jest pomijane, gdyż przekaz Ewangelii Marka, Mateusza i Łukasza koncentruje się na teologicznym znaczeniu czynu Jezusa[5].

Ponadto można uznać, iż wyrzucenie sprzedających mogło ograniczyć się do jakiegoś niewielkiego terenu na dziedzińcu świątynnym. Nie wydaje się, by Jezus zamierzał oczyścić z handlu całą świątynię. Jego czyn był raczej symboliczny, był gestem prorockim. Mistrz z Nazaretu chciał podkreślić świętość domu Bożego.