Zaparcie się Piotra

Kim byli Galilejczycy?

W czasach Jezusa pod nazwą Galilea rozumiano obszar rozciągający się od Doliny Jizreel aż do rzeki Litanii na północy, od wschodu zaś ograniczony Doliną Jordanu. Cały ten region dzielił się na dwie części: Galileę Górną i Dolną. Nazwy pochodzą od tego, iż góry Galilei Górnej są znacznie wyższe od tych położonych w Dolnej Galilei.

Wielu uważa, iż Galilea jest najbardziej urocza ze wszystkich regionów Palestyny. Prawdą jest, iż jest to najżyźniejsza część Izraela, pełna zielonych dolin, lasów, pól uprawnych. Niezwykle dostojne są potężne góry Galilei Górnej, które łagodnieją w Galilei Dolnej. Na całym obszarze Galilei liczne są wzgórza ale i liczne rozległe równiny, z których wyrastają pagórki pokryte piniami, karłowatymi dębami, krzewami. Szczególna jest Galilea wiosną, gdy kwitną drzewa a zbocza gór i wzgórz pokrywają się czerwonymi anemonami. Galilea, obfitująca w wodę, posiada niezwykle urodzajną glebą i zawsze było tutaj dobrze rozwinięte rolnictwo.

Sama nazwa Galilea pochodzi od hebrajskiego słowa galil, oznaczającego obwód lub okrąg. Wielu uważa, że pierwotna nazwa brzmiała Galilea narodów czy Galilea pogan. Chodzi o okrąg zamieszkały przez reprezentantów rozlicznych narodów. Później nazwę Galilea narodów skrócono i odtąd brzmiała ona Galilea (okrąg). Tak jest po dziś dzień. Inni uważają, iż określenie Galilea pochodząca od hebrajskiego galgal (kamienne koło, krąg), jest aluzją do widocznych wszędzie skał i kamieni. Aby móc uprawiać urodzajną, czerwoną glebą, trzeba było glebę oczyścić – usunąć kamienie. Pracę tę, trzeba było nieustannie podejmować. Stąd też Galilejczycy byli przyzwyczajeni do ciężkiej pracy na roli. Niektórzy uważają, iż w pracy tej byli wręcz zakochani.