Zaparcie się Piotra

Echo wieczernika…

W wieczerniku Pan powiedział: „Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz” (Łk 22,34). Stało się to po tym, jak wśród uczniów powstał spór, „który z nich zdaje się być największy” (Łk 22,24). Odnosząc się do tej kwestii Jezus apeluje do swoich uczniów, by starali się sobie służyć (Łk 22,25-27). Radując się zaś z tego, iż uczniowie wytrwali przy Nim, zapewnia przekazuje im królestwo, aby w królestwie Jezusa uczniowie jedli i pili, i by w tym królestwie zasiadali na tronach, by sądzić (Łk 22,28-30). Wtedy też, w wieczerniku Jezus obiecuje Piotrowi szczególne wsparcie dla niego. Jezus mówi: „Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci»” (Łk 22,31-32). Rozpoczynające całą wypowiedź Mistrza słowa „Szymonie!, Szymonie!”, pełne są dostojeństwa, podkreślające znaczenie chwili. Jezus zwracając się do Piotra przypomniał mu o działalności szatana w świecie. Zły duch, który kusił Jezusa u początku Jego publicznej działalności (Łk 4,1-12), który wszedł w serce Judasza (Łk 22,3), podjął i wciąż będzie podejmował próby kuszenia, próby oddzielania apostołów od Jezusa. Szatan jak pszenicę pragnie rozrzucić, rozbić, wstrząsnąć apostołami. Pragnie wprowadzić wśród nich zamęt. Pragnie i zawsze będzie pragnął naruszyć ich jedność, miłość, zaufanie do Mistrza. Będzie starał się zniszczyć ich wierność. Jezus jednak oświadcza, iż modlił się szczególnie za Piotra, by nie ustała jego wiara, by ten utwierdzał braci (Łk 22,31-32). Znamiennym jest, iż Jezus podkreśla: „A Ty nawróciwszy się, utwierdzaj twoich braci” (Łk 22,32)[6]. A zatem nawrócenie – powrót Piotra do Pana – jak zapowiada Jezus – poprzedzi misję Piotra utwierdzania braci.