Co autor pisze o Jezusie Chrystusie?

Z kolei autor przekazuje wyznanie, które wymienia siedem określeń Jezusa: 1) Chrystus; 2) Świadek Wierny; 3) Pierworodny [wśród] umarłych; 4) Władca królów ziemi; 5) Ten, który nas miłuje; 6) który nas uwolnił od naszych grzechów; 7) „uczynił nas królestwem – kapłanami”. Te określenia streszczają wiarę pierwotnego Kościoła w Jezusa.

„I od Jezusa Chrystusa”. W Septuagincie greckie słowo christos jest odpowiednikiem hebrajskiego māšiah – pomazaniec. Był to tytuł królów Izraela (1 Sm 16,6; 24,7.11; 26,16), najwyższych kapłanów (Kpł 4,5.16), a nawet pogańskich władców, np. Cyrusa (Iz 45,1). Z czasem w ten sposób zaczęto określać oczekiwanego wysłannika Boga, który przyniesie wybawienie. Jak wskazuje kerygmatyczny fragment zachowany w Dz 2,36, tytuł ten odniesiono do Jezusa. W Nowym Testamencie jest to praktycznie drugie Jego imię (1 Tes 1,1.3; 2,14). Wymowne jest, że pojawia się 379 razy w listach Pawła (Jezus – 213), a w całym Nowym Testamencie 529 razy. W naszym wypadku nie tyle jest to zatem imię własne, ale tytuł, przy pomocy którego oddaje się  wyjątkowy charakter osoby Jezusa i Jego rolę w końcowym dziele zbawczym.