Trzecia mowa Mojżesza do Izraela

Rabini, w komentarzach dotyczących tego przyrzeczenia wzajemnego oddania Boga i Izraela wyjaśniają, że Izraelici oświadczając, że Pan (Jahwe) jest ich Bogiem, wybierają samą miłość, dzięki której stają się ukochanym ludem. Wydarzenie, jakim było dla społeczności narodu wybranego przyjęcie tych prawnych zobowiązań zamykają formuły zawierające obietnice błogosławieństw, będących następstwem wierności Bożym postanowieniom, oraz zapowiedź przekleństwa, jako rezultat niewierności zawartemu z Bogiem przymierzu. Księga Powtórzonego Prawa podaje, że obietnica błogosławieństwa miała zostać wygłoszona na górze Garizim, natomiast groźba przekleństwa na górze Ebal (Pwt 27,12-13). W doborze tych wzgórz, leżących w pobliżu Sychem (Joz 24), nie bez znaczenia pozostaje sam geograficzny czynnik. Góra Garizim została wybrana, jako miejsce błogosławieństwa, gdyż będąc południowym, urodzajnym wzniesieniem, stanowiła ważny obszar dla pokoleń zamieszkujących Judę oraz środkową Palestynę, stając się symbolem wszelkiej pomyślność i dostatku. Północna góra Ebal nie była już tak istotnym wzgórzem dla klanów osiadłych w Galilei oraz Transjordanii, a jej pusty i jałowy wygląd doskonale wyrażał stan bezpłodności i wszelkiego niepowodzenia. Mówiąc o błogosławieństwach i przekleństwach, stanowiących element zamykający uroczystość przyjęcia Bożego prawa przez Izraela, trzeba wyjaśnić, że zarówno zachęta do posłuszeństwa i współpracy z Bogiem, którą biblijny narrator wiąże z darem pomyślności w sprawach materialnych i duchowych, jak i przestroga wzywająca do opamiętania i powrotu do wierności Bożym przykazaniom, stanowią element mądrej pedagogii Boga, który pragnie prowadzić człowieka do jego pełnego rozwoju (Pwt 28,1-68). Zawarte w Kodeksie deuteronomicznym prawo kultowe, cywilne oraz karne (Pwt 12,1-26,15) wraz z narracją dotyczącą uroczystego spisania i przyjęcia poszczególnych ustaw i przepisów (Pwt 26,16-28,68) zamykają drugą mowę pożegnalną Mojżesza (Pwt 4,44-28,68).