Ostatnia wola Mojżesza wyrazem troski Boga o swój lud (Pwt 31,1-34,12)
Przywódca narodu wybranego będąc świadomy, że nie wejdzie do Ziemi Obiecanej, wygłosił trzy mowy.
Warto zwrócić uwagę, że Mojżesz, przekazując swoim rodakom Boże orędzie zawarte w pieśni, wzywa na świadków „niebo i ziemię”. Judaistyczna tradycja wyjaśnia, że dwa podstawowe elementy – niebo i ziemia – opisujące w sposób prosty i globalny cały świat, postrzegane przez człowieka jako niezmienna i trwała rzeczywistość, mają zawsze przypominać Izraelitom, zwłaszcza po śmierci Mojżesza, o Bogu, który zawarł z nimi przymierze. W dalszej części tego prawnego sporu zostaje wniesiona sprawa świadcząca o postawie Izraela wobec Boga, która nie licuje z postępowaniem syna względem ojca: „(…) On jest Bogiem wiernym i nie ma w Nim fałszu, On jest sprawiedliwy i prawy. Zgrzeszyli przeciw Niemu, tak zbrukani, że nie są już Jego dziećmi, lecz pokoleniem przewrotnym i zepsutym. To tak chcesz się odpłacić PANU, ludu głupi i nierozumny? Czyż to nie On jest twoim ojcem, który cię stworzył i umocnił?” (Pwt 32,4-6).
