Potwierdzeniem fundamentalnego znaczenia wiary w drodze do zbawienia, nie zaś Starego Prawa – które kładło nacisk na dokonywane czyny są dla Pawła przykłady w samym Starym Przymierzu.

Paweł z całą mocą podkreśla, iż usprawiedliwienie człowieka dokonuje się przez wiarę w Jezusa Chrystusa nie zaś przez przestrzeganie Prawa (Ga 3,1-18). Dowodząc znaczenia wiary dla chrześcijan Paweł, w duchu metody rabinackiej, odwołuje się do Pisma, aby uprawomocnić swoją tezę.

Pismo bowiem dowodzi, że to wiara jest źródłem usprawiedliwienia. Rozdział trzeci Listu do Galatów zawiera właśnie wykład doktrynalny, iż usprawiedliwienie dokonuję się przez wiarę, nie zaś przez wypełnianie uczynków płynących z nakazów Prawa.

Paweł przypomina adresatom postać Abrahama, który na podstawie wiary otrzymał obietnicę od Boga (Ga 3,1-18), pisząc o Abrahamie Apostoł ukazuje znaczenie Prawa (Ga 3,19-25). Wskazuje, iż spod mocy Prawa uwalnia wiara i chrzest (Ga 3,26 – 4,7). Stąd też praktyczne wnioski (Ga 4,8-20) oraz odwołanie się do postaci Hagar i Sary, które obrazują przymierze z Bogiem (4,21-31)[4].