Fundament życia ludzkiego

Dowód rzeczy niewidzialnych

Na zakończenie przeprowadzonych rozważań, możemy powrócić do początku, do wypowiedzi z Listu do Hebrajczyków, w której jest podkreślone, że wiara jest „dowodem rzeczy niewidzialnych”.

Dla św. Tomasza jest to wypowiedź organizująca całą jego teologię wiary, starającą się pokazać, że mimo iż dotyczy rzeczywistości niewidzialnych wiara jest ich „dowodem”, nie tyle dowodem w sensie logicznym, ale dowodem w sensie egzystencjalnym, to znaczy fundamentem, oparciem, gwarancją, spójnym uzasadnieniem wystarczającym do pokierowania swoim życiem, aby przeżyć je jak najbardziej po ludzku, przyjmując dobro odpowiadające rozumnej naturze, aby wypełnić swoją pielgrzymkę w tym świecie, a zarazem osiągnąć to, co wykracza poza ramy tego świata, czyli dojść do ojczyzny, która jest w niebie, a którą dla człowieka jest sam Bóg.

Propozycja rozumienia wiary zaprezentowana przez świętego Tomasza z Akwinu jawi się jako w pełni odpowiadająca założeniom, które wyrastają z tradycji biblijnej, a za pośrednictwem refleksji teologicznej stają się w sposób usystematyzowany przystępne i zrozumiałe dla człowieka przez odniesienie do jego natury i codziennego życia.