Jezus Królem. Proces przed Piłatem (J 18,28-19,16)

W sądownictwie żydowskim wyroki opierały się na zeznaniach świadków. Według prawodawstwa rzymskiego o losach oskarżonego rozstrzygała decyzja sędziego. Namiestnicy i prefekci rzymscy mieli jednak szczególne uprawnienia w podejmowaniu decyzji, gdy chodziło o sprawy nadzwyczajne, zlecone przez cesarza lub ze względu na zaistniałe okoliczności. Taką sprawą nadzwyczajną był proces Jezusa. W wypadkach nadzwyczajnych sędzia nie był związany określoną procedurą sądową. Wobec wrogów cesarstwa – szczególnych złoczyńców, nie przeprowadzano żadnego procesu sądowego. O wszystkim decydował prefekt.

Warto pamiętać, iż według św. Marka (Mk 15,3), arcykapłani wnieśli przed trybunał namiestnika oskarżenie o charakterze politycznym. Św. Łukasz zapisze, iż oskarżenie sformułowano jako bunt (Łk 23,2). Cały proces jest rzeczywiście prawdziwie polityczny. Proces – gdzie właściwie wyrok już dawno zapadł. Nikogo właściwie nie interesowała prawda – winny czy nie winny. Prawdziwa polityka. Polityka, która bardzo często jest sztuką osiągania wartości, które człowiek stawia sobie jako cel. Co gorzej wartościom tym, bez względu na to, czy są właściwe czy niewłaściwe, bardzo często nadaje się przybranie „religijne” – są absolutnie ważne.

A zatem mesjański tytuł Jezusa zostały przełożone na język administracji rzymskiej. W przypadku zaś buntu Piłata obowiązywała lojalność wobec cesarza.

Pamiętać jednak także trzeba, iż Piłata nie interesował zbytnio cały proces. O ile bowiem według prawa żydowskiego do skazania Jezusa potrzebni byli dwaj świadkowie, to według prawa rzymskiego wystarczyło oświadczenie oskarżonego. Stąd też niektórzy komentatorzy wskazują, iż Jezus nie był przez Piłata sądzony, ale skłoniony do wyznania, iż jest królem żydowskim. I Jezus na pytanie Piłata, czy jest królem żydowskim, odpowiedział twierdząco (Mk 15,2). Jezus zatem został przez Piłata skazany na śmierć za mesjańskie wyznanie. To wyznanie było podstawą skazania Go na śmierć przez władze żydowskie.