Bogaty głupiec (Łk 12,13-21)

Jeszcze tej nocy zażądają od ciebie duszy

Mędrcy biblijni wielokrotnie podkreślają, że człowiek powinien być gotowy na swoją śmierć. Życie bowiem człowieka jest kruche i przemija jak trawa (Ps 39,5-7; 103,15-16). Bogacz zapomniał, że życie jest darem, który w każdej chwili może mu być odebrany (Mdr 15,8). Tak też ma miejsce w Łukaszowym opowiadaniu. Bóg wkracza i oznajmia bogaczowi, iż jeszcze tej nocy jego życie zostanie mu odebrane (Łk 12,20).

Łukasz podkreśli, iż śmierć bogacza nastąpi w nocy. Noc i ciemność często oznaczają czas niewiedzy, grzechu, czas ludzkiego nieszczęścia. (zob. Mi 3,6; Mt 24,43; Rz 13,2; J 9,4; 11,10; 13,30; 1Tes 5,2). Noc jest także czasem działalności złego. Łukaszowe podkreślenie, iż śmierć dokona się w nocy, ma za zadanie spotęgować wrażenie grozy i tragedii człowieka, którego życie kończy się. Przywołanie nocy równocześnie podkreśla nędzę i beznadziejność losu bogacza, który musi stanąć przed Bogiem w całej prawdzie.

Jezus mówi, iż tej właśnie nocy, zostanie bogaczowi odebrana dusza. Mówiąc o jego śmierci, Łukasz pisze o odebraniu duszy. Duszy, która jest podstawą istnienia i z którą jeszcze chwilę wcześniej rozmawiał, ciesząc się z perspektywy szczęśliwego życia. Ta właśnie dusza, która miała cieszyć się dostatkiem i spokojnym życiem zostanie mu nieodwołalnie odebrana. Jego życie zakończy się.