Zapowiadane „Dziecięˮ będzie więc idealnym władcą czasów mesjańskich, a jednocześnie realizatorem wielkich obietnic Bożych.

Dokładnie tak! Zapowiadająca to druga pieśń stanowi nie tylko dalszy ciąg obietnicy nadejścia „Emmanuelaˮ, znanej z Iz 7, ale także jest komentarzem do niej. Z kolei jej kontynuacją jest kolejna − trzecia pieśń − którą odnajdziemy w jedenastym rozdziale Księgi Izajasza (Iz 11,1-9). Podejmuje ona motyw pochodzenia Mesjasza z królewskiej dynastii Dawida, ale jednocześnie kładzie nacisk na jego ścisłą relację z Bogiem: „I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiejˮ (Iz 11,1-2). Posługując się wymownym obrazem „odrośliˮ wyrastającej z ukrytego w glebie „korzeniaˮ lub ściętego „pniaˮ drzewa prorok podkreśla, iż zapowiadany potomek dynastii królewskiej niekoniecznie będzie bezpośrednim następcą któregoś z władców zasiadających na tronie w Jerozolimie, ale równie dobrze może on pojawić się w czasie o wiele późniejszym. W ten sposób − wzbudzając Dawidowi potomka z dynastii uznanej niemal za obumarłą − Jahwe nie tylko pozostanie wierny danemu słowu, ale także w całej pełni okaże swoją wszechmoc[7].