Podczas naszego ubiegłotygodniowego spotkania skupiliśmy się na tym, co prorocy mówili na temat narodzin oczekiwanego Mesjasza. Kontynuując nasze refleksje, zatrzymajmy się dzisiaj na zapowiedziach dotyczących jego przyszłej działalności.

Nieco więcej światła na działalność zapowiedzianego Mesjasza rzucają kolejne dwa proroctwa Izajasza, pochodzące z tzw. „Księgi Emmanuelaˮ (Iz 8,23b−9,6; 11,1-9). W proroctwie zawartym w Iz 8,23b−9,6 możemy przeczytać następujące słowa: „W dawnych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupuˮ (Iz 8,23b-9,2). Choć prorok posługuje się czasem przeszłym, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wypowiedź odnosi się do przyszłości − posłużenie się czasem dokonanym ma podkreślić pewność spełnienia się obietnicy[1]. Zapowiedź ta sugeruje mającą nastąpić przemianę, którą ilustrują dwie pary antonimów: „upokorzenie − chwałaˮ (Iz 8,23b) oraz „ciemność − światłośćˮ (Iz 9,1). „Światłoˮ jest w Biblii symbolem  wybawienia i szczęścia (por. np. Iz 58,8-10; 60,1.20; Mi 7,8; Ps 27,1), podczas gdy „ciemnośćˮ − symbolem ucisku i niedoli (por. np. Iz 13,9; 42,7; 49,9; Ps 107,10.14). Zapowiadana zmiana zrodzi wśród ludu wielką radość, zilustrowaną porównaniami o charakterze agrarnym oraz militarnym (radość żniwiarza i wojownika w Iz 9,2)[2]. Źródłem tej wielkiej radości będzie dokonane przez Jahwe wyzwolenie, opisane w słowach: „Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitówˮ (Iz 9,3). Jarzmo i pręt ciemięzcy − narzędzia i symbole upokorzenia i poddania ludu Izraela − zostaną połamane, a nieprzyjaciel zwyciężony[3].