Siłę do cierpliwego i pokornego znoszenia zniewag „sługaˮ czerpie od Boga, któremu bezgranicznie ufa: „Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznamˮ (Iz 50,7)[37]. Nawet w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa „sługa Jahweˮ nie załamuje się, gdyż widzi w Bogu nie tylko sędziego, ale również obrońcę[38]. Ostatecznie Jahwe objawi słuszność jego działania i niewinność jego życia: „Blisko jest Ten, który mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do mnie! Oto Pan Bóg mnie wspomaga. Któż mnie potępi? Wszyscy razem pójdą w strzępy jak odzież, mól ich pożreˮ (Iz 50,8-9)[39].