Warto jeszcze w związku z postacią Balaama zwrócić uwagę, że następny rozdział Księgi Liczb tworzy rażący kontrast między wcześniejszym fragmentem, zawierającym błogosławieństwa, jakich Bóg udzielił Izraelowi przez tego pogańskiego proroka (Lb 23-24), a wydarzeniami, jakie rozegrały się w miejscowości o nazwie Peor, gdzie Izraelici pokazali w całej rozciągłości słabość i grzeszność swojego charakteru (Lb 25). Czytamy bowiem w dwudziestym piątym rozdziale Księgi Liczb: „Gdy Izrael zatrzymał się w Szittim, lud zaczął dopuszczać się nierządu z Moabitkami. One to zapraszały lud na uczty ofiarne dla swoich bożków, a lud jadł i oddawał pokłon ich bogom. Tak więc Izrael przylgnął do Baal-Peora. Wtedy PAN zapłonął gniewem na lud izraelski” (Lb 25,1-3). Chociaż przytoczony tekst Księgi Liczb wprost nie wspomina o Balaamie, to tradycja judaistyczna w sposób jednoznaczny obciążyła właśnie tego pogańskiego proroka za zło, jakiego dopuścili się tym razem Izraelici. Żydowscy uczeni wyjaśniają, że Balaam, który szukał sposobu, by wywiązać się z misji, jaką zlecił mu Balak, król Moabu, polegającej na rzuceniu przekleństwa na Hebrajczyków, postanowił ostatecznie doradzić moabskiemu władcy, by ten skłonił lud Boży do niemoralnego zachowania. Faktycznie, zestawienie Bożego błogosławieństwa wypowiedzianego z góry Peor leżącej w Moabie, gdzie sprawowano lokalny kult Baala, kananejskiego bóstwa urodzaju i płodności, z grzeszną postawą Izraelitów, którzy poniżej na równinach Moabu dopuszczali się bałwochwalczych praktyk jest bardzo przygnębiające. Przedstawiona w tym opowiadaniu sytuacja jest wymownym potwierdzeniem, że Boże błogosławieństwo jest zawsze łaskawym darem kochającego Boga, a nie rezultatem ludzkich zasług. Rabini wskazując na źródło grzesznego zachowania Izraelitów w Szittim wyjaśniają, że przyczyną tego moralnego upadku było zaniedbanie Bożego słowa (Tory), co ostatecznie zawsze prowadzi do głupoty. Z postacią Balaama spotykamy się po raz ostatni w trzydziestym pierwszym rozdziale Księgi Liczb w kontekście wojny Izraelitów z Madianitami. Z tego biblijnego przekazu można wnioskować, że pogański prorok przyczynił się do odstępstwa Izraelitów, gdyż nakłonił cudzoziemskie kobiety, by uwiodły Hebrajczyków: „To przecież one za radą Balaama uwiodły Izraelitów, którzy odstąpili od PANA, aby służyć Peorowi. Sprowadziło to plagę na lud PANA” (Lb 31,16).