Oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej

A zatem wydarzenie oczyszczenia świątyni jerozolimskiej – wypędzenie przekupniów, handlarzy, bankierów, miało miejsce na początku czy na końcu działalności Jezusa.

Odpowiedź na to pytanie jest niezwykle trudna. Trudno jest jednoznacznie rozstrzygnąć, w jakim momencie swej działalności Jezus dokonał oczyszczenia świątyni jerozolimskiej. Być może zasadnym jest uznanie, iż Jan, który był naocznym świadkiem wydarzeń podaje właściwą kolejność faktów.

Tradycja jednak Kościoła pierwotnego nie opowiada się jednoznacznie za jedną wersją wydarzeń. Być może działo się tak dlatego, że wspólnotę tę interesowało bardziej teologiczne przesłanie, niż ściśle historyczne umiejscowienie wydarzenia. Oczyszczenie świątyni przez Jezusa jest niewątpliwie faktem historycznym, który ma doniosłe znaczenie teologiczne. Jezus dokonuje niezwykłego znaku w duchu tradycji wielkich proroków Starego Przymierza.

Warto jednak także mieć na względzie, że starożytni pisarze starali się uzgodnić opisy wyrzucenia przekupniów. Wielu utrzymywało, że były to dwa różne wydarzenia: jedno na początku działalności Jezusa (które przekazuje Ewangelia wg św. Jana), drugie przy końcu (co przekazują Marek, Mateusz i Łukasz). Jan Chryzostom w podwójnym wyrzuceniu przekupniów dopatrywał się szczególnej złości przeciwników Jezusa; „Uczynił to nie jeden raz, ale dwukrotnie. Oni jednak nadal sprzedawali i kupowali, nazywając Go przeciwnikiem Boga. Tymczasem z pierwszego oczyszczenia mogli nauczyć się czcić Ojca i poznać Jego moc. Mogli, zobaczywszy Jego czyny, uznać Jego słowa. Mogli usłyszeć w Nim głos proroka. Mogli zobaczyć dzieci wydające świadectwo wbrew swemu wiekowi. To wszystko jednak nie przekonało ich. Przeciwnie, oburzyli się. Dlatego przywołuje słowa Izajasza: «Mój dom ma być domem modlitwy»”[10].