Trzecia sekcja Dekalogu umieszczonego w tekście Księgi Powtórzonego Prawa dotyczy kwestii społecznych. Tę część rozpoczyna sformułowane w sposób pozytywny, jak i poprzedzający je nakaz świętowania szabatu, przykazanie wzywające do czci swoich rodziców: „Czcij swojego ojca i matkę, jak ci nakazał PAN, twój Bóg, abyś cieszył się długim życiem i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje PAN, Bóg twój” (Pwt 5,16). Wezwanie do czci swoich rodziców jest pierwszym z przykazań dotyczących relacji z innymi ludźmi. Cześć okazywana swojemu ojcu i matce oznacza postawę pełną szacunku oraz wyraża w ogóle posłuszeństwo rodzicielskiemu autorytetowi. Możliwe, że Księga Powtórzonego Prawa chroni również w tym przykazaniu prawa rodziców do przekazywania swoim dzieciom religijnej wiary, co potwierdzają także inne fragmenty tego pisma (Pwt 4,9; 6,7.20-21; 11,19). Spoczywający na rodzicach obowiązek przekazu wiary swoim dzieciom to ważny temat, który nieustannie powraca w Księdze Powtórzonego Prawa. Wystarczy w tym kontekście przywołać chociażby następujące fragmenty: „Tylko się strzeż i bardzo się pilnuj, abyś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziałeś na własne oczy, i abyś był im wierny do końca swojego życia. Przekaż je swoim dzieciom i wnukom” (Pwt 4,9); „Weźcie sobie te moje słowa do serca i do duszy. (…) Nauczcie ich wasze dzieci i mówcie o nich przebywając w domu, idąc drogą, kładąc się spać i wstając ze snu” (Pwt 11,18-19). Polecenia dotyczące nauczania i przekazywania Bożych słów i czynów wyrastają z literatury mądrości, która posługiwała się formą literacką opartą na schemacie: „ojciec naucza swojego syna”, podkreślając znaczenie rodzicielskiego udziału w procesie wychowawczym dzieci, co potwierdzają liczne teksty Księgi Przysłów, np.: „Słuchaj, mój synu, upomnień ojcowskich i nie lekceważ pouczeń swej matki” (Prz 1,8).