Ostatnia Pascha Jezusa (Łk 22,1-38)
Długa droga do Jerozolimy zbliża się ku wypełnieniu.
Jak rozumieć przydomek Judasza – Iskariota?
W Ewangelii św. Łukasza postać Judasz pojawia się dwa razy. Po raz pierwszy gdy ewangelista wymienia grono apostołów (Łk 6,16). Po raz drugi gdy rozpoczyna się czas męki Jezusa w Jerozolimie (Łk 22,3). W obu tekstach Judasz występuje z przydomkiem Iskariota. Niektórzy uważają, iż przydomek ten pochodzi od aramejskiego rzeczownika seqer – kłamstwo bądź od przymiotnika isqaria, czyli fałszywy. Uznając takie pochodzenie przydomka Judasza, wskazują oni, iż przydomek ten nadano Judaszowi już po jego zdradzie i śmierci, określając go „mężem kłamstwa”. Według innych nazwa Iskariota wskazuje na to, że Judasz był członkiem wspólnoty sykkaryjczyków, fanatycznej grupy stawiającej zbrojny opór władzom rzymskim. Zabijali oni podstępnie sztyletami swych przeciwników (łac. sicca – sztylet). W takim przypadku przydomek Iskariota odnosiłby się do przeszłości Judasza, przed powołaniem na apostoła.
Wydaje się jednak, że określenie Iskariota brzmiało dokładnie: isz Karjot, co oznacza: mąż z (miasta) Kariot. Znaczyłoby to, iż Judasz pochodził z miasta w południowej Judei (Joz 15,25).
