Ostatnia Pascha Jezusa (Łk 22,1-38)

Powstaje zatem pytanie czy mamy rzeczywiście dostęp do prawdziwych słów i gestów Jezusa?

Zasadnym wydaje się uznanie, iż obie tradycje zawierają elementy – słowa i gesty Jezusa, jak też i późniejsze dodatki. Pamiętać trzeba, iż obecni w Wieczerniku apostołowie nie zapisywali słów Mistrza. W czasie gdy to wszystko dokonywało się, oni nie byli nawet jeszcze świadomi, że słowa i Jego gesty będą miały później dla Kościoła tak wielkie znaczenie. Stąd też każdy z nich zapamiętał je na swój sposób, później zaś starał się je odtworzyć, jak mógł najwierniej. Po wniebowstąpieniu Jezusa zaczęli się gromadzić po domach na obrzęd łamania chleba, który przeobraził się w liturgię eucharystyczną. Gdy później Dobra Nowina zaczęła się rozprzestrzeniać zaczęto pytać się jak należy celebrować nową ucztę paschalną (Eucharystię) na Jego pamiątkę (por. Łk 22,19; 1 Kor 11,24.25). Wtedy to, na podstawie wspomnień, apostołowie ustalili słowa i gesty, które uznali za istotne, by dokonało się przeistoczenie chleba w Ciało, a wina w Krew Chrystusa.

Czy na Ostatniej Wieczerzy była obecna Matka Jezusa?

Św. Łukasz podkreśla, że Jezusa otaczają Jego apostołowie, czyli ci, których Jezus osobiście powołał i nazwał apostołami: „gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym»” (Łk 22,14-16; zob. Mk 14,17). Na podstawie tego zdania nie da się jednoznacznie powiedzieć kto poza Jezusem i apostołami był w Wieczerniku. Czy była tam Maryja, jacyś krewni Jezusa, którzy z pewnością przybyli na święto Paschy? Trudno powiedzieć. Łukasz pisze jedynie o obecności apostołów, ponieważ później staną się oni autorytatywnymi świadkami ustanowienia Eucharystii i tylko oni będą uważani za wiarygodne źródło tradycji, która stanie się istotną częścią liturgii Kościoła.