Błogosławieństwa (Mt 5,1-6)

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. (Mt 5,1-6)

Nad brzegiem Jeziora Galilejskiego

Począwszy od pierwszych wieków tradycja chrześcijańska sytuuje górę błogosławieństw w okolicach Kafarnaum, miasteczka położonego na północno-zachodnim brzegu Jeziora Genezaret, niedaleko dzisiejszej miejscowości Tabgha.

W deklaracjach zawartych w orędziu błogosławieństw Jezus uczy, na czym polega prawdziwe szczęście człowieka, jak należy postępować, aby je osiągnąć. Błogosławieństwa uczą co zrobić, by w pełni być błogosławionym – szczęśliwym. Nauka Jezusa na górze błogosławieństw wskazuje także co to znaczy być prawdziwym uczniem Chrystusa. Błogosławieństwa odczytywano i wciąż odczytuje się, jako zarys rozwoju duchowego człowieka. Począwszy od VIII wieku liturgia słowa w dzień Wszystkich Świętych, przypomina przesłanie Jezusa, będące pouczeniem, iż tylko na drodze praktykowania tych rad-wskazań można osiągnąć królestwo Boże.