Galerie
-
Samotna podróż, ale czy na pewno?
W tej monotonii wiejskiego krajobrazu udaje mi się jednak dostrzec delikatnie wyróżniający się jasny punkt na tle tworzących jedno, ciemne pasmo drzew. Podchodzę bliżej. Z każdym krokiem zarys obiektu staje się coraz bardziej czytelny. Po chwili nie mam wątpliwości- to kapliczka umieszczona na skraju lasu, w miejscu, gdzie praktycznie żaden człowiek bez wiedzy o istnieniu tego miejsca kultu się nie zapuszcza. Praktycznie za cud uznaję to, że idąc nie tylko tak nieoczywistym szlakiem, ale I nie będąc w pełni świadomą, dokąd zmierzam, dotarłam właśnie tutaj. -
Brzoza
Żyjemy w czasach, gdy większość ludzi jest zbyt zajęta przez swoje obowiązki, pracę, szkołę. Nie mają czasu, aby wyjść na zewnątrz czy nawet odpocząć. Wszędzie dookoła otoczeni jesteśmy naturą, a jednak zaniedbujemy wieź, którą z nią mamy jako ludzie. Zdjęcia przeze mnie zrobione pokazują drzewo, a dokładnie brzozę. Znajduje się ona niedaleko miejsca, w którym mieszkam. -
Dualizm piękna
Do Wenecji zabrała mnie moja mama. To była nasza pierwsza wycieczka tylko we dwie. W domu byłyśmy zajęte swoimi sprawami, a nawet jeśli miałyśmy czas to spędzałyśmy go z resztą mojego rodzeństwa. To podczas spacerów po Wenecji, spotkania się z inną kulturą i zachwycającą architekturą, zrozumiałam dualizm piękna, którym obdarował nas Bóg. -
Przemijanie
W codziennym tempie życia bardzo łatwo przegapić to, co Stwórca, zaprojektował stwarzając dla nas ludzi ten świat. Uświadomiłam sobie tę prawdę podczas moich częstych spacerów. Obiektem obserwacji stał się dla mnie kasztanowiec, który rośnie przy kościele pod wezwaniem Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu.
